Geert leert hoe mensen met elkaar omgaan

Ik heb nooit begrepen hoe anderen met elkaar omgaan. Daardoor voelde ik mij vaak buitengesloten. Mogelijk heeft het met de mate van mijn autisme te maken, iets waar ik niet zolang geleden achter ben gekomen. Nu leer ik steeds meer hoe men met elkaar omgaat.

Portret van Geert
Beeld: ©Privéfoto

Autisme

Iedereen praatte met elkaar en niemand met mij. Vrienden en familie zochten nooit contact met mij om samen iets leuks te gaan doen. Ook was ik op de een of andere manier gespannen. Toen ik erachter kwam dat ik met autisme leef, werd me duidelijk hoe dat kwam.

Onbegrepen

Het zorgde er wel voor dat ik mijn hele leven me veel terugtrok en mij erg vaak onbegrepen en depressief gevoeld heb. Ik kwam vroeger tot niets eigenlijk. Ik voelde veel eenzaamheid, maar drukte dat weg.

Accepteren

Nu probeer ik te accepteren dat het is zoals het is. Wat niet altijd meevalt. Ik probeer op de een of andere manier toch van anderen aandacht te krijgen. Met wisselende succes. Een gesprekspartner ben ik nog altijd niet. Ik kan er best van balen als ik iedereen gezellig met elkaar zie praten. Dan heb ik zoiets van: dat wil ik ook. Dan overvalt me een gevoel van onmacht.

Foto's maken van mensen

Ruim tien jaar geleden merkte ik dat ik het fotograferen van mensen erg leuk vind. Ik heb toen een goede camera gekocht. Sinds lange tijd begon ik weer evenementen in de regio te bezoeken. Velen vonden het leuk om door mij gefotografeerd te worden. Inmiddels ben ik best wel erg bekend in de regio als AstroGeert de fotograaf en heb ik duizenden foto's op mijn Facebookpagina staan.

“Door mijn fotografie en sociale media gaat het eindelijk de goede kant op”

Eenzaam

Toch voelde het nog altijd achteraf eenzaam. Gesprekken met mensen waren evengoed zeldzaam. Men kwam niet verder dan een foto maken of ‘hoe gaat het?’. Maar ik genoot ervan om de foto's op toen Hyves en nu Facebook te plaatsen.

Onderzoek

Ik ben ook gaan schilderen. Toen ik een onderzoek kreeg naar autisme, kon ik bij een dagactiviteitencentrum van de ggz in Venlo terecht. Ik begon eigen mandala's te ontwerpen. Inmiddels heb ik een huis vol mandala’s. Helaas heeft de hulp van de ggz zelf mij niet veel gebracht. Een foutje in mijn DNA en een lichte mate van autisme, dat is wat ik nu weet.

Vrienden

Door Hyves en later Facebook heb veel geleerd over hoe men met elkaar omgaat. Ik heb er vele vrienden mee gekregen. Maar de vrienden van de laatste paar jaar zijn bijzonder. Met hen deel ik een interesse in spiritualiteit. Dat heeft mij ook veel positiefs gebracht. Ik voel mij nu eindelijk minder vaak eenzaam. Eindelijk, op mijn vijfenvijftigste.

(September 2017)